De docenten kijken regelmatig op hun horloges terwijl de klas langzaam vol druppelt. Of nou ja, bijna vol. Er ontbreken altijd wel een paar gezichten. En sommige leerlingen komen die binnen met een fantastisch verhaal waarom ze te laat zijn.

“Mevrouw, er liep een kat op de weg en die moest ik aaien. Dat duurde even, want hij was echt heel schattig.”

Of deze klassieker:
“Ik zag iemand fietsen, maar toen viel de trapper van zijn fiets af! Dat kan je toch niet laten gebeuren? Dus ik heb hem even geholpen.”

Dan is daar de student met de elektrische fiets:
“Mijn accu was helemaal opgeladen toen ik vertrok, maar halverwege was hij ineens leeg! En toen ging mijn fiets zó langzaam.”
“Het was heel koud en daarom deed mijn fiets het langzamer.”

Sommige excuses hebben helemaal niets met fietsen te maken:
“Ik moest mijn moeder helpen met laminaat leggen. Als je zo’n plank scheef legt, kan je alles weer opnieuw doen, weet u wel!”

En dan zijn er de meest indrukwekkende verhalen, de soort waarvan je even twijfelt of ze stiekem van een Netflix-serie komen:
“Er stond een hijskraan vast onder de brug. Dat duurde zó lang! Niemand kon erdoor.”

Of:
“Een koe had een kalfje gekregen, maar dat kalfje was in de sloot gevallen! Natuurlijk moest ik helpen om hem eruit te halen.”

“Nou, de schuur was dicht. En mijn vader had de sleutel. Toen kon ik niet bij mijn fiets”